Huwebes ng umaga, matapos ang oras ng pagtratrabaho, ako ay umuwi sa aming bahay. Nais kong kahit paano ay makita ang mga bagay na inabot ng baha na hanggang kisame. Dito ay aking itatala ang mga bagay na dumurog sa aking emosyon.
1. Digicam- Natatandaan ko noong Mayo ng pinagdisisyonan ko na bumili ng sarili kong digicam upang magamit sa magiging bakasyon sa Subic. Pinag-isipan kong maigi noon kung bibili ako o hindi pero sa huli ay pinili ko na bilhin ang bagay na iyon sapagk't magagamit ko iyon sa pagtatabi at pag-iimpok ng alaala at mga kasiyahan. Ngayon ang digicam ko ay kulay putik na dati ay kulay asul. Basang-basa ang loob kahit ito ay nakatabi sa loob ng case.
2. MOC- Microsoft Official Curriculum, yan ang MOC. Ito yung mga librong aking ginamit at kaagapay sa aking pag-aaral sa kolehiyo. Mga makakapal na librong nagturo sa akin kahit paano sa Programming at ibang kaalaman sa computer. Ang mga librong ingat na ingat akong itago dahil ang isang piraso ay kasing mahal na ng cellphone. Ang mga librong ito ay hindi ko na mapapakinabangan dahil hindi ko na mababasa at kahit patuyuin pa ay tiyak wala na akong mapupulot na kaalaman dahil dikit-dikit na ang mga pahina nito.
2. MOC- Microsoft Official Curriculum, yan ang MOC. Ito yung mga librong aking ginamit at kaagapay sa aking pag-aaral sa kolehiyo. Mga makakapal na librong nagturo sa akin kahit paano sa Programming at ibang kaalaman sa computer. Ang mga librong ingat na ingat akong itago dahil ang isang piraso ay kasing mahal na ng cellphone. Ang mga librong ito ay hindi ko na mapapakinabangan dahil hindi ko na mababasa at kahit patuyuin pa ay tiyak wala na akong mapupulot na kaalaman dahil dikit-dikit na ang mga pahina nito.
3. Computer- Nasa 3rd year ako ng binilhan ako ng aking magulang ng computer na magagamit sa pag-aaral. Ang computer na nabili sa ipon ng aking mga magulang. Ito ang desktop na noong mga panahon na iyon ay nasa tatlumpong libo ang presyo ay mistulang lata lang ng biskwit na ginawang panahod ng tubig. Ito ang computer na umalalay sa akin sa paggawa ng Thesis sa kolehiyo. Ang bagay na nilait dahil puno ng virus ay ngayon ay di ko na mapapakinabangan pa.
4. Clear book at memory envelope- Ang clear book ang aking taguan ng mga larawan ko nung nasa elementarya pa ako. Natatandaan ko na nung mga nakalipas na araw ay nais ko sanang ipa-scan ang mga ito upang magsilbing nostalgic post sa facebook. Lahat ng larawan maliban noong ako ay nasa unang baitang na di ko matandaan kung nasan ang larawan na yon ay nilunod ng ng kulay putik na tubig. Ang memory envelope naman ay ang aking taguan ng mga palanca letters na aking natanggap noong ako ay nasa high school. Dito ko itinabi ang mga sulat at maiikling mensahe na nagmula sa aking mga kamag-aral. Eto ang aking ginagamit na memento ng aking pag-aaral. Mukang sa alaala ko nalang maitatabi ang mga ito.
5. Laruan at damit- Ang mga laruan o collectible figures na aking inumpisahan noong nakaraang taon mula ng ako ay magtrabaho ay di nakaligtas sa hagupit ng bagyong Ondoy. Kahit na ito ay nakatabi sa Clear Stand box nito ay pinasok padin ng tubig. Mula sa Barko ng mga piratang aking binili noong nakaraang pasko, hanggang sa mga tuhan na aking binibili kada buwan ay natikman ang lasa ng baha. ANg mga damit din na pa-isa-isa kong binibili ay nababad sa tsokolateng kulay ng burak at putik. Di nakaligtas sa sangsang ng tubig baha, sila ay nangungutim.
Marahil sa iba ay sasabihin na ako ay parang tanga na naghihinagpis sa mga bagay na nawala. Sasabihin din ng iba na okay lang yan at ang mahalaga ay ligtas ang pamilya at walang nasawi. OO, tama sila, mainam nga na bagay lang subalit ang sa akin lang, ang mga bagay na aking pinag-ipunan at bagay na may sentimental value ay hindi ko na maibabalik pa. Marahil sa basurahan sila ay magsasama-sama. Luha ay dumaloy sa aking mata habang naaalala ang mga bagay ng nakaraan dahil kahit paano ay ito ay bahagi ng aking kasaysayan.
4. Clear book at memory envelope- Ang clear book ang aking taguan ng mga larawan ko nung nasa elementarya pa ako. Natatandaan ko na nung mga nakalipas na araw ay nais ko sanang ipa-scan ang mga ito upang magsilbing nostalgic post sa facebook. Lahat ng larawan maliban noong ako ay nasa unang baitang na di ko matandaan kung nasan ang larawan na yon ay nilunod ng ng kulay putik na tubig. Ang memory envelope naman ay ang aking taguan ng mga palanca letters na aking natanggap noong ako ay nasa high school. Dito ko itinabi ang mga sulat at maiikling mensahe na nagmula sa aking mga kamag-aral. Eto ang aking ginagamit na memento ng aking pag-aaral. Mukang sa alaala ko nalang maitatabi ang mga ito.
5. Laruan at damit- Ang mga laruan o collectible figures na aking inumpisahan noong nakaraang taon mula ng ako ay magtrabaho ay di nakaligtas sa hagupit ng bagyong Ondoy. Kahit na ito ay nakatabi sa Clear Stand box nito ay pinasok padin ng tubig. Mula sa Barko ng mga piratang aking binili noong nakaraang pasko, hanggang sa mga tuhan na aking binibili kada buwan ay natikman ang lasa ng baha. ANg mga damit din na pa-isa-isa kong binibili ay nababad sa tsokolateng kulay ng burak at putik. Di nakaligtas sa sangsang ng tubig baha, sila ay nangungutim.
Marahil sa iba ay sasabihin na ako ay parang tanga na naghihinagpis sa mga bagay na nawala. Sasabihin din ng iba na okay lang yan at ang mahalaga ay ligtas ang pamilya at walang nasawi. OO, tama sila, mainam nga na bagay lang subalit ang sa akin lang, ang mga bagay na aking pinag-ipunan at bagay na may sentimental value ay hindi ko na maibabalik pa. Marahil sa basurahan sila ay magsasama-sama. Luha ay dumaloy sa aking mata habang naaalala ang mga bagay ng nakaraan dahil kahit paano ay ito ay bahagi ng aking kasaysayan.
0 comments:
Post a Comment
So.......Ansabeh???