Braving Beijing

Hey! I'm back! Dahil weekend na ng mga folks at tila nagpapahinga ang mga kanuto at aussies na sinusupport namin over the phone, e may time to make salitype for the wento ng byaheng China.

Be ready, medyo mahabang wentuhan to.

March this year, after ng aking Batanes Trip at before mag-Siargao, nagkaroon ng seat sale ang CebuPac at nagpost ako sa FB to inform folks ng sale. Then after a day, nakareceive ako ng message sa sisterette ko na nagbook daw sya ng flight to China! 

Like seriously???! Yan ang tumakbo sa isip ko pero since na book na ay wala na ako magagawa (aangal pa ba me, andyan na yan eh).

Actually, kaya di ko nababanggit sa random shenanigan post ko ang byaheng Beijing ay dahil medyo hesitant ako. Baket? Like hello! Merong issue about China claiming iskarboro (dehins ko knows spellings) at mga negative stuff about China. So di ako mapakali if dapat bang iwento ito or antay na lang na matapos ang trip.

Tapos lately may mga plane accident na ganap so nakakadagdag naman ito sa stress at worries na iniisip ko. I know i'm paranoid much lungs.

Pero since walang atrasan ay sige, go na. Famous line nga, bahala na si Superman ganyan. At since kakaiba ang trip na ito ay not the usual dahil need ng Visa. 

So kailangan make asikaso the needed items like 2x2 pic with white background, ITR, Bank Certificate at form. Kanya-kanyang asikaso na kami ng requirements at ang mudrakels na ang nagsubmit ng documents sa embassy ng china somewhere in manila.

Then came the actual day ng lipad. Sunday night ng  July 27.

Right after ng Shangri-La thingy ay back to bahay ako para sabay-sabay na kami ng fam ko papuntang airport, sa may Naia Terminal 3. Medyo maaga kami doon para may time pa para magpapalit ng kaban ng cash na gagamitin namin pagdating doon.

Mudrax, Pudrax, Khanto, 

Ate ko at BF nia at ang kanilang junakis na osong si Pinky (not webb)

Around 7pm ang flight namin at medyo na shock ako dahil walang ibang pinoy sa flight namin to China. Like, emergerd, kami lungs ang pinoy at lahat na ay Chinese! Huwaaaaat!

Pero ignore at i don't care-care bear na lungs at itinulog ko na langs ang 4 hours na flight. Yeah, borlogs mode me since i'm pagoda wave lotion sa event sa opis.

Pagdating sa Beijing International Airport, funny thing, di makapaniwala yung tagatatak ng passport sa immigration na ako yung nasa pic. Jusme, malago pa ang buhok ko doons tapos wala akong facial hairs.

Dahil 5 kami at medyo malalaki kami in terms of size, ay nag-special taxi na lamang kami ng direct sa airport to hotel accomodation namin. Medyo mahal sya pero sa tingin ko pede na din kasi malayo ang airport tapos maluwang ang sasakyan compared to possibility na mag 2 taxi kami dahil maliit ang cabs ng China.

Pagdating sa hotel, medyo mahirap mag-communicate dahil tila di sanay mag-english yung sa lobby. Pero dahil antok pa ang katawang lupa ko, hinayaan ko na lang ang ate ko na umasikaso ng mga thingies and possible tour.

So mga 12 or 1, ayos na ng matutulugan at pahinga. Nainform kami na 8am susunduin kami for our tour. (Since 5 nga kami, so malamang 2 cabs ang irerent pag sariling gala, minabuti namin na mag-avail ng tour na may sarili kaming Van).

7am, #abamatindi, tulog pa kami. Kinatok kami ng parents ko (sa ibang room sila) na kakain lang sila ng almuchow. Dahil, 1 hour na lungs, ligo agad me at bumaba para bumili ng almusal sa 7-11(savior for quickie foodie).

8am, kumatok na si kuya chinese bellboy sa room. Alam kong sasabihin niya na andyan na yung sundo for the tour. Kaso di pa masyadong ready ang mga kasama ko kaya kailangan kong sabihin na 'Wait lungs'. Pero ang prob ay di gaanong makaintindi din ng english si koya bellboy.

Buti na lungs ay smart sya at may smartphone na samsung s4 (oo, kabog ang cherry mobile flare ko lols) at sinenyas niya na gamitin yung translate thingy at dahil doon, napagbigay alam ko na wait lang ng mga 10-15 minutes, bababa na dins. Gash, medyo kampliketed.

Pagbaba sa lobby, doon bumungad yung tour guide namin named Jenny (nope, hindi yung jowangerZ ni Eugene ng ghost fighter).

Si Jenny (from the block? chos)

Then umpisa na ng tour.

First stop, ay ang Jade Center. As the name itself, may relate ito sa Jades. Noon daw kasi, ang item na jade ay para lamang sa royalty folks. Pero now, everyone ay pede na makapagsuot or magkaroons ng jade kapag bumili.

 Himas sa ulo ni Buddha pampaswerts

Etong mga bilog na jade symbolizes family generation

Trivia from the discussion/slight tour, mas mahal or mas mataas ang value ng Jade kung ito ay makinis/shiny. Usually ito ay nagiging shiny kapag suot or in contact sa body ng matagalans. So meaning, kung ang bracelet ay ipinamana from 1 generation to another, mas magiging matingkad at makinang ang jade at mas mahals.

After nito ay pumunta na kami sa Great Wall of China. Yeah, ang main place/destination ng China. Ayon sa aming guide, 2 areas lang ang open for public ng great wall dahil yung iba ay parang protected para mapreserve ang wall. Ang name ng section na pinuntahan namin ay Juyongguan ata :p

Sa part na napuntahan namin, ang entrance ay near sa parang connector bridge part ng wall. Medyo may kataasan pala ang hagdans ng wall from one point to another kaya naman limited area lang ang nilakad at inakyat namin. (you know, senior citizen at walang exercise ang mga kasama ko, di sanay sa akyatan ganyans).

 Medyo downside lang ng slight sa Great wall ay ang place ay tila mausok/polluted. Medyo nagmumukang blurry ang wall sa picture.

 O ha, halos di mapansins yung GW sa background

After ng trip to Great Wall, dahil medyo tanghali na, pumunta na kami sa makakainang resto. Sorry folks, di ko na alam ang name ng resto. Basta ang notable doon ay sa ibaba noon ay ceramics maker or gumagawa ng mga jar of hearts jars.

After lunch, dinala kami sa pearl center daw na around the olympic place (not the birds nest, mas lumang Olympic area sa beijing).

Dito unfortunately ay medyo di maganda much ang eksena. It's like they gave orientation about pearls and jade (na alam na namin due to jade center stop).

Dito ay may isang guy na owner ng parang shop ng pearl na nagdiscuss ng kanyang talambuhay cheverlins and ekek and stuff. Though helpful naman yung ibang tips on how to identify fake pearls and jades, ang kaloka lungs ay may translator sya. Habang nagsasalita si guy in chinese, i-eenglish naman nung girl na marunong mag-english.

Medyo waste of time ang naganap here kasi nagwewento si guy na nagpapasalamat sya sa pakikinig sa kanya ganyan at okay lang na hindi bumili pero ramdam mo na parang namimilit sila na bumili ka ng pearls or items. (kakaloks!)

Pero dahil ayaw namin ma-spoil at masira ang trip, ignore na lungs ang eksena at next destination na.

Last stop ng tour namin ay ang Summer Palace.

Ito ay isang malawak na place kung saan mayroong tower/palace na ayon sa guide ay niregalo sa mother ng emperor noon. 

Nakadating kami ng mga 4pm kaya naman medyo limited time na kami. So nagsakay kami ng bangka to make it near the palace at makita din yung Marble boat.

Dito din makikita ang isang walkway kung saan ayon sa aming guide ay kapag ang emperor ay may nagustuhang scenery, ipapaguhit niya ito sa walkway. Somekinda oldschool instagram i guess. :p

Then after that boat ride ulit papunta naman sa area kung saan andoon yung arch bridge (not over troubled water).

 

Then back to hotel na. We decide na mag-avail ng tour para sa day 2 since medyo hassle nga ang taxi at hirap makahanap ng marunong mag-english. Kasabay na din sa tour para sa kinabukasan ang byahe to airport.

Pagbalik sa hotel, pahinga saglit at naglakad ako (solo-solo flight na muna) dahil walking distance lang for the Wangfujing street or yung shopping street sa beijing. Dito kasi madaming malls at bilihans.

So pasyal-pasyal ginawa ko, stroll-stroll at dito ko nalaman na may One Piece toy ang Mcdo nila! Maygas, tumibok ang puso ko much! Yung mata ko nagblingbling!

12 yuan lungs yung toy basta kasama ng any burger meal! Maygas pulgas! Pero homaygas, nagkaroon ng scarcity at shortage ang mcdo! Wala silang burger! Saklups! So kailangan bilhin separately ang toy worth 25 yuan! Pero dahil One Piece to, kailangan makabili. So binili ko na! Sayang nga lungs at di sabay-sabay lahat ng designs. Yung tulad ng style noon na per batch kada week.

Ang wangfujing ay bukas until mga 10.30 ng gabi at madaming shoppers and folks.

At dyan nagtatapos ang day 1 ko sa Beijing, China.

Salamat sa nagtyagang magbasa ng sinalitype ko dito.

O siya, hanggang dito na lang muna. Abangan ang Day2 ng trip. 

Take Care!