Me, Myself and I

Dahil sa bagyong dumaan at umepal sa bansa nitong nagdaang araw, tinamaan me ng ka-emohan at ang epekto nito ay ang napaka-corning ka-ek-ekan post na ginawa ko. Pasensya na po. Medyo cloudy kasi ang pag-iisip ko kaya naman kung ano lang ang napost ko.

Pero bago tayo magbalik sa mga regular post ko, eto at tumitipa nanaman ako at nais ko lang magbuhos.... buhos ng mga nasa isipan ko, mga gumugulo sa aking isipan.

note: ang post for today ay personal at medyo work related. Malamang sa alamang ay di ito gaano interesting. You may skip this post if you want to. :D

Katulad ng nasa larawan, ganyan ang aking pakiramdam at nadadama at nafifeel. oo, kahit madalas makita sa mga post ko ang mga tawa na hahahaha o kaya hehehe or wakokokok at isama na ang mga smiley na :), :D at :p, merons din naman me na prinoproblema at iniisip-isip.

Sinubukan kong gawing narrative ang pagshashare kaso mukang anhirap i-explain kaya naman gagawin ko na lang bullet form.

- almost 4 years na ako sa work.

- until now, halos walang change ang nangyare sa career ko.

- though nagkaroon ng slight change, pero di padin promotion ang nakuha ko.

- technically, mula ng nag-start ako, nasa iisang level lang ako. Level 1.

-marami na ang nagbago.

-wala na yung mga malalapit na taong nakilala ko.

-halos new faces na ang nakakasalamuha ko sa floor.

-yung mga ibang bago sa floor, nabalitaan kong na-promote na at lilipat na ng department.

-naiinggit ako sa mga mga may career growth

-ako naman gusto ko din sana magkaroon ng growth (sino bang hindi)

-kaso mukang na-at-home naman ako sa posisyon ko.

-medyo mahal ko na din naman ang work ko e.

-gamay ko na at saulado ko na ang mga tekniks and stuff.

-pero ang problema kasi syempre you tend to commpare.

-uy, buti pa sila, ganto na... sila ganyan na.

-also part din ng mga gumugulo ay money matters

-syempre, sino ang di bubula ang bibig pag malaman mong triple, quadruple ang swelds ng friends.

-pero technically sapat naman sa akin ang sinasahod ko.

-alam ko naman na di lahat ng bagay ay puro pera.

-pero lahat ng bagay ay parang kailangan ng pera.

-pero syempre, nakaka-hurt din ng ego na yung mga ka-batch mo sa school ay matayog na ang lipad ng saranggola ni pepe... 

-yung feeling na napag-iiwanan ka na.

-tapos matutuklasan mo na ikaw yung taong parang walang goal.

-yung taong demotivated na.

-tapos takot mag-gamble.

-ayokong mag-levelup dahil takot din ako sa change.

-ayokong umalis ng comfort zone.

-basta... pakingshit ang sarili.

-di alam kung ano ang sariling strength and weakness.

-baka naman likas ang pagka-inggitero ko.

-baka masyado akong doubtful sa kakayanan ko.

-marami lang siguro akong pinag-iiisip sa buhay.

-baka epekto lang ng pananakit ng paa ang mga nasa isipan ko.

Pasensya, pasensya, pasensya sa mga makakabasa nito. Di ko intensyon na makaapekto kung sakaling good vibes kayo. Ewan ko, tila napapalibutan me lately ng negativity internally. Mea culpa.

O cia, hanggang dito na lang muna, TC!