Khanto Review: Source Code

Medyo Busy ako for today dahil ngayon ang day na naka-toka ako para maghandle ng sales call. Demn. Kung kelan nag-iidle saka ako ang laging magkaka-call. Wakekeke. Anyway highway, andito nananaman ang khanto review upang syempre mag-review ng movie. Kung nagsimula kayo sa title ng blog, natural, may clue na kayo kung anong movie ito. Pak Pak, My doctor Qwak! Joke. Syempre Source Code ang movie for today.

As other entries ko, pagdating sa movies, may option kayo kung gogogo or go-home na! Pag takot kayong makabasa ng review kasi may plan kayong manood nito sa sinehan mamaya or sa DVD this holy week, seympre ang advise ko ay click the red X button sa upper right and please come back again later. :p Pero kung feel niong magbasa, let's get it on!

Umpisahan ko muna kung bakit ako nanood nito. Last monday, niyaya kami ng ka-opis ko na manood kasi narinig nia na maganda daw. Since wala akong gagawin nun time na yon, at di ko pa alam na nanakawan na pala kami, agree ako sa movie time mode. So after shift ng mga makakasama ko ay go na sa sinehan ng megamol.

Eto na, ang buod ng wento (khanto kwento mode). Tumakbo ang story tungkol sa isang lalaking di nag-aahit ng balbas na bigla na lamang nagising sa isang choo-choo train. Tapos tapos windang si guy kasi di niya knows kung bakit andun sya at sino mga kasama nia. And then, poof. They became coco crunch. Nadeds sila kasi may bomba.

Tapos Pagmulat ng mata, diretcho sa kubeta, nagbabatibots. napunta sya sa isang chamber of secrets na parang time capsule na ewan. Nalaman ni bigotilyo na kailangan niyang magback to the past para mag-Da Who ang bomberman na nagpa-explosibong explosibong expose sa choo-choo train. Need nia ma-get get aw ang salarin para mailigtas ang lungsod ng townsville Chicago for a second bomb attack.

Ayun. Tumakbo ang kwento sa trial and error ni bigoteman para makuha ang phone number, tirahan, suking tindahan ng mambobomba (hindi yung naghuhubad ha!). Na-hilong talelong si guy na kailangan ng razor para mag-ahit kasi he is going back and port (parang umaayuda lang). And then sa huli, syempre, kailangan may ending, nalaman nia ang pes ng salarin at dun mapuputol ang kwento ko para may suspense sa pinaka ending.

Ang masasabi ko sa movie na to? Time spacewarp ngayon din! Lilipad-lilipad, Takure!!! Ayan. paulit-ulit. Paulit-ulit. Hahahah. E sa ganun ang wento, iyo-t iyun din. Sa maka-ilang try and try and always die ni koya, medyo may konting sawa factor during the airing time. De Javu!! 

Kung irarate ko sya, siguro bigyan ko ng otso-otso kasi nga medyo cyclical (oo, alam ko parang nirereword ko lang ang paulit-ulit). Pero imperness, maganda yung ending. Atchaka may pulot na lesson about living life to the fullest. Kung ako ang tatanungin, sulit ba ang pera na binayad? Sulit naman! 

So this is the end of the review-reviewhan mode.

Baka wala akong post sa mga susunod na days kasi uuwi me ng probinsya. Di pa inaabot ng technology much ang lugar namin kaya walang unli net ng sun cell at ng opis. So Pasensya na kung di ako makakapag bloghop or makakareply sa comments. BTW, bka may post padin na lumabas sa blog ko pero scheduled post yun.

Smile naman dyan and everything!!! hahaha. Wala akong pasok bukas. At mamaya DVD hopping ako sa Quiaps. :p