Wala na si Jiji!

Pasensya na kung hindi tungkol sa first EB ko ang aking isheshare. Medyo masama lang ang loob ko, mga slight lang sa nangyari. It's so sudden. Parang ambilis lang ng pangyayari. Pero Wala na si Jiji. Wala na ang aking jijicam. :( so sad.

Ansaya ko pa kahapon kasi medyo idle sa upis. Grabi. Akala ko ukidukiduk ang aking lunis dahil na din sa good things are happening. Walang nakaka-irate na calls. Masaya ang feelings. Walang kaaway. Walang tampo. Nakapanood pa ako ng the Source Code kahapon. But, kani-kanina lang bago ako pumasok ay na-shack ako s nalaman ko. Ang aking pinag-ipunang jijicam ay wala na. Kinuha na sya... hindi ni lord pero ng magnanakaw.

Dumating ako kahapon sa house na parang normal lang after manood ng sine. Natulog at nagising ng alas dose para pumasok. Ang ate ko, nagtatanung kung nakita ko daw ba ang relos nia. Sabi ko, wa ako ker! Taray lang ng lolo nio. So keri on lang ako. Kumain ako ng chooks to go at nakikinig sa pag-uusap ng mudra at ng sister ko kung bakit waley sa housung ang gamit nia. And then, napaisip ako, wat if....... wat if..... and then poof.... it hits me. Waley na din ang aking camera. Ahuhuhu. (insert half-tear sa left este right eye).

Napaka-pontakels naman. Kaka-isang buwan pa lamang ng aking baby girl camera pero nakuha na sya. Wala man lang ransom notes. So sad. Kasama ng relos ng ate ko at relos ng dadi ko, my jiji is no longer with me. 

The salisi thieves strikes. Sunday alam kong nasa haus pa yun kasi nag-upload pa ako ng pektyurs ng pagpunta ko sa Bloggerfest. All of a sudden, parang bubbles lang. Wala na. It harts.

It hurts kasi binilan ko pa ng tripod last last week yung camera ko. Di man lang sya nadivirginize ng screw ng tripod. Ang dalawang pa ang memory card ng digicam. parehong 4 GB. Tapos tapos, binilan ko pa ng casing mula sa case logic para protektado yun. Nilagyan ko pa ng palawit na one piece strap yun. Demn. Sayang yung gift cert na napanalunan ko nung pasko para bilin ang digicam.

Ewan ko. Inaalat ata ako sa mga gadget gadgetan . First digicam ko lasted 4 months tapos poof. Nabaha at pinagswimming sa ondoy. Ngayon, di ko pa na-mamaximize ang mga features ng aking cam ay wala na din. Aheyret.

Hindi man lang makikita ni jiji ang Hundred islands. Di nya makikita ang phiyas or ang magalawa sa May. Di rin sya makaka-attend ng summer outing ng company. Di nya masasaksihan ang ganda ng Puerto Prinsesa sa July. Di din sya makakabyahe sa possible na Sagada ng November. huhuhu.

Buti na lang ang yun lang nakuha. Di nanakaw ang dslr ng ate ko. Ang ibang alahas ay di rin nakuha (baka mahirapan i-check kung alin ang tunay sa fancy). Ang laptop ay safe (mahihirapan siguro bitbitin). Ligtas din ang ref, ang tv, ang kama at ang aso namin. Thank God!!

Mukang modus operandi ang manalisi lalo na pag walang tao sa house kaya ang masasabi ko lang ay dapat alerto bente quatro. Di dapat natutulog ang tagapagbalita. Naglilingkod saan mang panig ng mundo at iba ang may alam. Pak. 

Alam ko medyo mahaba na. Pero kasi ang utak ko gumagana nanaman at tumatakbo. I can't cry over spilled milk pero i can blog about it. Now.... im wondering.... Palapit na ang house blessing ng house namin sa probinsya. Kailangan ko bang bumili ng pamalit kay jiji o wag na lang muna? 

Nanghihinayangs talaga ako sa pera este GC na ginamit ko. Anyway highway, ayoko naman todo masira ang tuesday morning ninyo kaya tigil rants na muna me. Happy Yipee Tuesday na muna. :D